martes, 24 de enero de 2012

sobre blogs, pedagogías y nuevos comienzos

Esta entrada podría ser la segunda parte de la de "problemas y soluciones". El gran problema para mi ha sido tanta información y tan poco tiempo para implementar, de todas formas menos mal que no he tenido tiempo porque sino me habría vuelto loca!!

Cuando empiezas a conocer varais pedagogías y/o métodos educativos empiezas también a leer blogs de otras familias que hacen homeschooling con esas pedagogías y entonces ahí es donde habría que poner pausa y decir
- vale esta familia es ideal, tienen una casa con jardín para estudiar la naturaleza, la mamá cose toda la ropa de sus peques, todos pintan como los ángeles y además tocan el piano y por si fuera poco aunque la pequeña de la casa no recibe enseñanza para la lectura ya lee en un nivel de tercero de primária.
Peeeero sólo tomaré las ideas que me vayan bien y el resto lo dejaré, como en el supermercado con la compra, no comprarás aquella caja de bombones porque no la necesitas, es más no te conviene.

Lo que pasa es que a veces eso que explico no lo hacemos y entonces vienen la odiosas pero siempre presentes comparaciones y ahí ya vamos mal!! Noooo Nooo NO

Hay que aprender a relativizar ( y mira que es una palabra que no me resulta símpatica), nosotros somos com somos y nopodemos, no queremos no vamos a cambiarlo. Podemos probar a ver que tal un paseo matutino pero señores a mi me encanta dormir hasta tarde, soy una madrugadora muy muy mala así que sé que eso no me va a funcionar porque voy a planearlo, luego no me levantaré tan temprano, no saldremso a pasear y luego estaré frustrada todo el día así que mejor lo dejamos, lo apartamos, no lo miramos ( igual que con los bombones en el súper).

Todo esto que os cuento me llevó bastante de adivinar y hacer un gran trabajo sobre mi para poder ser nosotros mismos y dejar de lado toda enseñanza. Como dice el anuncio hay que aprender para luego desaprender.

Este año después de estas reflexiones que os comparto quiero un nuevo comienzo ahora que ya he aprendido al lección ( pero aún me faltan muchas que aprender). Por eso voy a dejar todas las entrada a partir del 2012 y todas las demás quitarlas, porque para mi nuevo comienzo necesito ver un espacio limpio y tanta información ( sí aunque sea la mía) me aturde.
Espero que me sigáis acompañando por este loco mundo de blogs y pedagogías!!

14 comentarios:

Silvia dijo...

Llevas mucha razón. Mi blog me HARTA a mí misma... de hecho últimamente no me gusta escribir porque no creo que ni yo esté aplicando una centésima parte de lo que digo. Me queda mucho que aprender como para estar enseñando o intentando aconsejar a otras mamis, ja ja ja.

Y como dices, yo sigo leyendo los blogs, pero ahora muy de pasada, algunos que exponen mil cosas los he dejado, ya no leo los planes de otras personas... es que me frustran, me deprimo sóla sin necesidad, y me siento inútil. El exceso de información es bien cierto, bloquea.

Si sigo leyendo blogs donde hay muchas actividades (lo cual también me puede llegar a causar ansiedad), es porque son blogs de amigas y personas que sé que son reales, como tú cuando escribes lo que hacéis y tal. Sé que no es que seas supermami, es que cuando escribimos también es cierto que todo parece mucho, y hay etapas en la vida en que tenemos venas más productivas, o más ganas de filosofar de teorías educativas, o de compartir.

Yo ahora mismo me encuentro en una etapa más reflexiva y callada, un poco dubitativa y algo avergonzada por tanto como me he explayado y tanto que he escrito, vaya, me dan ganas como dices de quitar también entradas anteriores, las leo y me parecen escritas por una gemela o una usurpadora, ja ja ja.

Sylvia dijo...

Yo de verdad que necesitaba empezar de nuevo y dejar atrás todo aquello hecho o escrito hace tiempo porque a veces hasta una se puede frustrar de algunas cosas que hacía y que ya no y lo quieres volver a planear de aquella manera pero ya no es lo mismo ...en fín que t evoy a contar.

Creo que la fase de callada aún no me ha llegado, me gusta mi blog y me gustan los blogs así que me aplico "mis terapias" de no leer demasiados o simplemente mentalizarme que por muy bonito que suene todo no es para mi y está bien así.

De todas formas decirte que de avergonzada nada de nada eh! A mi me han gustado siemnpre tus reflexiones !!

Un besazo!!

Yvonne dijo...

Animo Sylvia. No hay duda que llegaras a donde te propongas. No olvides que aquello en lo que pensamos y todo lo que deseamos lo atraemos hacia nosotros.

Petonetes.

Sylvia dijo...

Gracias Yvonne!! Si el ánimo no me falta no te preocupes,al contrario ahora que sé que tengo que escucharme y dejar de lado todo lo demás estoy muy, muy bien. Son reflexiones de todo ( y mira que es poco!) el camino que llevo de homeschooling y en la blogosfera. Quizás a alguna mamá le puedan servir para no dejarse aturdir por tanto torrente de información! Aunque ahora que lo pienso esto también es información jajaja

Petonetes

Anónimo dijo...

No lo dirás por mi, no???? jajaja a mi este año también me toca hacer "terapia" bufff vaya removida!! Yo no estoy empachada de información (de pedagogías) pero se agradece mucho tu experiencia, así que no me leeré todo lo que se ha escrito sobre homeschooling!!! ( que no creas que ya he tenido la tentación!)

una abraçada guapa!

Nensdecolors

V dijo...

No quites las entradas anteriores por favor!!!!, tienen ideas muy interesantes! no podrías empezar otro blog? nuevo nombre, nuevo blog, nuevo comienzo...

V dijo...

Ahora veo que ya lo hiciste :(
Que pena pero bue... tu blog, tu decisión.

Marvan dijo...

ups, yo debo de ser una de estas blogueras que pone mil entradas y va volando como supermamy por los aires internautas.... debo de estresar al mundo entero jajajaja!

Pero yo tengo lo contrario, para mi el blog es nuestra historia de lo que hagamos y como no somos perfectos, el blog no es nada perfecto. Tiene entradas que me gustarían borrar, pero allí los dejo porque en algún momento formaron parte de mi vida, de nuestra vida. En aquel momento me pareció bien y allí está. Es normal que uno va cambiando, va evolucionando y también los niños cambian. Pero todo forma parte de la vida que es cambiante y tan tan imperfecta (menos en los blogs jajajaja) (Así tengo mi doble vida, mi bloguecillo perfecto y mi casa hecho un desastre jajajaja).

Por otro lado entiendo perfectamente tu planteamiento de cambio y hacer borron y cuenta nueva. A veces hace falta hacerlo para poder hacer un cambio de verdad. Yo tuve una adolescencia difícil y mantenía un diario (esto de escribir cada día lo llevo en la sangre jajajaja). Un día decidí cambiar y tiré 3 años de diario en la basura.

Ahora muchas veces me he arrepentido de haberlo tirado. Me gustaría volver a leer mis pensamientos de entonces. Pero por otro lado muchas veces me pregunto que quizás si no los hubiera tirado, nunca hubiera conseguido hacer el cambio de verdad, un cambio que realmente conseguí. Así que, para hacer cambios de verdad y no revolverse una y otra vez en cosas pasadas, creo que sí puede ser necesario "tirar" cosas del pasado para librarse del peso de las cosas pasadas.

Uf, vaya filosófica que me he puesto......!!!!!

Marvan dijo...

ups, se me olvidó darle al seguir comentarios. ;)

Sylvia dijo...

Gracias por todos vuestros comentarios. De hecho sólo he hecho limpieza de blog pero tengo guardado un archivo pdf porque sé que me gustará releer lo que escribí hace tiempo. Como dije es como un diario pero ahora quería hacer limpieza, había demasiadas entradas con demasiadas categorías.
V. si me pasas tu mail te puedo pasar el pdf ok.

Un besazo!!

♥ meninheira ♥ dijo...

Ay marvan, es que eres tan inspiradora, me ha encantado eso de empezar de nuevo para cambiar, gracias.

Sylvia, te sigo y ayudais tanto con estas entradas... gracias bonita

Un besiño gordo a todsas

Gemma (Bellver) dijo...

Jo crec que el problema és que volem fer-ho tan perfecte, que ens oblidem que el més important és seguir el nostre instint. D'altra banda, cada família és diferent i el que va bé a una, pot anar fatal a una altra. Només cal saber trobar el propi camí i això, a vegades, no és gens facil, però segur que te'n sortiràs!
Petons!

Sylvia dijo...

Tens tota la raó Gemma, tenim de saber que el que pot funcionar a una família potser li va fatal a l'altre. Está bé estar informat però sobretot está bé escoltar els teus fills que són la millor guía de totes! Gràcies, hi han díes de tot però de moment m'en vaig sortint ;)

Anónimo dijo...

¡Hola! Me gusta mucho tu blog. ¿Me podrías enviar en pdf lo que has borrado?. Habían talleres, proyectos etc que me gustaban mucho. Te dejo mi e-mail:patri_mandala@hotmail.com
Muchas gracias.
Un saludo,
Patri